به گزارش روز چهارشنبه ایرنا از این روزنامه انگلیسی پرشمارگان، مساله اوکراین دیروز سه‌شنبه بر روی میز مذاکرات مسکو- واشنگتن در ریاض قرار گرفت، اما نه برای بررسی‌های اولیه، بلکه برای بازرسی‌های نخستین آمریکایی‌ها و روس‌ها که خود را آماده تصمیم‌گیری در روزهای آینده می‌کنند.
گاردین در این مطلب آورده است: در نشست ریاض هیچ اوکراینی و حتی اروپایی حضور نداشت و هنوز هم مشخص نیست که آیا برای نشست‌های بعدی جایی برایشان در نظر گرفته شده است یا خیر. آنها اکنون باید از خود بپرسند که آیا همان مزاحمان در روابط ایالات متحده و روسیه هستند که وزارت امور خارجه آمریکا به آن اشاره کرده است.
در این میان، اگرچه مایک والتز مشاور امنیت ملی آمریکا تاکید داشت که در غیاب اوکراینی‌ها و اروپایی‌ها از آنها به طور مرتب مشورت گرفته شده و مارکو روبیو وزیر امور خارجه آمریکا نیز گفته است که هرگونه توافق در مورد اوکراین باید برای همه طرف‌های درگیر قابل قبول باشد. اما شخص روبیو به عنوان یکی از سنتی‌ترین جمهوری‌خواهان تیم سیاست خارجی ترامپ، در تمام مدت نشست با مسکو مضطرب به نظر می رسید و هرگز به تعهداتی که دو روز قبل در بیت المقدس مبنی بر ضرورت حضور اوکراین و اروپا در هر گونه گفت‌وگوهای صلح اشاره نکرد.
وی حتی دیروز سه شنبه در پاسخ به پرسش یکی از خبرنگاران که در ریاض درباره احساس کی‌یف و اروپا در خصوص به حاشیه رانده شدن سوال کرد، گفت: «جهان باید از رئیس‌جمهور ترامپ تشکر کند که روند صلح را تا این اندازه پیش برده است».
روبیو در نشست خبری همراه با سرگئی لاوروف همتای روسیه نیز هشت بار اظهارات مشابهی را تکرار کردند که رئیس‌جمهوری ترامپ تنها کسی است که می تواند راه را برای رسیدن به توافق صلح پیش ببرد.
در ادامه نشست خبری پس از دیدار در ریاض، وزیر امورخارجه آمریکا اگرچه اصرار داشت که هرگونه توافق صلح پایدار باید برای طرف‌های متخاصم قابل قبول باشد، اما لفاظی‌های ترامپ دستکم تاکنون این مورد را زیر سوال برده است، چراکه وی بر این عقیده است زمانی که همه چیز گفته و انجام شد، «اوکراین ممکن است در نهایت روسی شود».
گاردین سپس یادآور شده است که این نخستین بار نیست ابرقدرت ها در خاورمیانه برای تجزیه یک کشور اروپایی با یکدیگر ملاقات می کنند. در کنفرانس تهران در سال ۱۹۴۳ نیز سه رهبر از شوروی سابق، آمریکا و بریتانیا در ایران حضور پیدا کردند و خطی بر اروپای شرقی کشیدند. اکنون در ریاض به نظر می رسد ترامپ نقش روزولت (رئیس جمهوری وقت آمریکا در سال ۱۹۴۳) را بر عهده خواهد گرفت و پوتین نقش استالین را بازی خواهد کرد. اما دیگر جایی برای جانشین چرچیل نمانده و بریتانیا دور از نشست به رهبران مضطرب اروپایی پیوسته است.
هرچند برای اوکراینی‌ها و بسیاری از اروپایی‌ها، ریاض بیشتر از آنکه شبیه تهران باشد، به مونیخ می‌ماند؛ شهری که در سپتامبر ۱۹۳۸ میزبان نشست رهبران بریتانیا، فرانسه، ایتالیا و آلمان بود و براساس توافقی که به «خیانت مونیخ» شهرت دارد، «کوه های سودت» در چکسلواکی، به آلمان نازی تحت رهبری آدولف هیتلر بخشیده شد.
اکنون وضعیت مشابهی در جریان است، دیروز سه‌شنبه، هیچ اوکراینی در نشست ریاض حضور نداشت و ولودیمیر زلنسکی رئیس‌جمهوری آن با نگرانی در ترکیه منتظر خبر بود. هرچند وی قرار است ماه آینده به عربستان سفر کند تا از اخبار مطلع شود و اظهارات خود را نیز بر زبان آورد.
این روزنامه با یادآوری کنفرانس مونیخ، می افزاید: به نظر می رسید الگوی مشابهی در حال شکل‌گیری است؛ قدرت‌های بزرگ تصمیم‌ها را خواهند گرفت و کشورهای کوچکتر مشتاقانه منتظر پایان نشست‌ها خواهند بود و سپس کی‌یف در تماس با ریاض می‌فهمد چه شده است.
