رضا ثامری در گفت وگو با خبرنگار سینمایی ایرنا با اشاره به شروع فعالیت خود در تئاتر از سال ۸۶ و پس از آن در رادیو و شبکه استانی در آبادان به این سوال که چقدر شانس بردن سیمرغ یا هر جایزه دیگری را در جشنواره امسال داری؟ این گونه پاسخ داد: راجع به این‌که سیمرغ می‌گیرم یا نمی‌گیرم این را داوران باید تصمیم بگیرند و نه من. اما من تمام تلاشم را برای این کار کردم، تمام روحم و ذهنم را گذاشتم. از خودم راضی‌ام و البته به این که این جایزه را بگیرم فکر کردم و اگر به آن فکر نکنم کلا بیهوده است، چون که ما داریم بازیگری کار می‌کنیم تا به یک نقطه برسیم. خیلی هم به آن فکر کرده‌ام.

وی اضافه کرد: من می‌خواهم این جایزه را تقدیم کنم به مادران. به مادرانی که یک روز پسرهایشان از خانه رفتند و دیگر برنگشتند. این تنها جمله‎ ای است که به آن فکر می‌کنم.

ثامری در این باره که به عنوان بازیگری که از آبادان به تهران آمد به عشق سینما، روی صحنه تئاتر می‌رود و در اولین حضور حرفه‌ای خودش در بزرگترین و مهمترین رویداد سینمایی ایران، دقیقاً فکرش را می‌کردید که در نقش یک شهید در یک کار پرتره آن هم نقش اصلی به جشنواره فجر بیایی؟ اظهار داشت: این ناشی از ایمان قلبی است که در بازیگری داشتم. لحظه‌ای که بازیگری وارد وجودم شد دیگر نمی‌توانستم خودم را کنترل کنم. یک ایمان قلبی بود که از همان موقع داشتم و در نقطه‌ای خودم را می‌دیدم. برای آن خیلی تلاش کردم که الان اینجا هستم.

ثامری در این باره که چقدر زمان برد که بروی سراغ تحقیق یا کسانی که در مورد شهید می‌دانند و این‌که آیا با خانواده شهید هم توانستی گفت و گویی داشته باشی؟ گفت: من سر خاک شهید هاشمی هم رفتم زمانی که ما در جنوب فیلمبرداری داشتیم و در روزی که آف بودم. سر مزار شهید یک حس عجیبی داشتم.

او تصریح کرد:‌ من نقش شهید را بازی کردم ولی دور از سیاست‌ها. خیلی‌ها با من تماس گرفتند که چرا این نقش را بازی کردی. پاسخ من این است، چرا نباید بازی کنم؟ من دارم بازیگری کار می‌کنم چه چیزی در ذهن تو است که این سوال را می‌پرسی؟ من با خانواده هاشمی و فرزندش و حتی با دوستان نزدیک شهید صحبت کردم. در مورد خود آقای هاشمی یک سری کتاب ها و رفرنس‌ها بود که خواندم. یک سری خاطرات که خود آقای رضایی نوشته بودند، آنها را هم خواندم. کل اتاقم پر شده بود از آلبوم عکس‌های شهید علی هاشمی. من یک سال با شهید زندگی کردم. ایفای نقش شهید هاشمی روی من خیلی تاثیر گذاشت.

وی افزود:‌ از لحاظ روحی تاثیرات ایفای این نقش بیشتر بود. من یک فرد استرسی هستم ولی این کاراکتر، کاری کرد که من مقداری آرام‌تر بشم، صبر داشته باشم.

او با بیان این‌که مهم‌ترین چیز در بازیگری، صبر داشتن است که خیلی از بازیگران تئاتر آن را ندارند افزود: در این دنیا خود به خود همه چیز در کنار هم قرار می‌گیرد. هیچ چیزی بی دلیل نیست.

ثامری گفت: احساس می‌کنم زمانی که ما یک کاراکتر مستندی را بازی می‌کنیم آن هم شهید در واقع با روح آن کاراکتر در ارتباط هستیم. به خاطر همین، من آخرهای کار اصلاً نمی‌توانستم جلوی خودم را بگیرم.

وی ادامه داد: بازیگر وقتی نقشی را می‌گیرد انگار مانند بچه‌ و نطفه‌ای است که آن را بزرگ می‌کند و من فکر می‌کنم این کارها را کردم تا به نقش شهید برسم.

ثامری درباره افق خود در سینما گفت: من در کار بازیگری که برای آن تلاش زیادی کرده‌ام، خیلی آدم بلندپروازی هستم. بازیگری برای من مهم است. بازیگری برای من مثل عشق به مادرم مهم است.

او تاکید کرد:‌ دوست دارم در بازیگری تاریخ‌ساز معاصر خودم باشم با تمرین و ممارست نه اینکه در جایی بنشینم و بگویم می‌خواهم بازی کنم، خودم را برای بازیگری دیوانه می‌کنم، اگر کاری به من پیشنهاد شود خودم را باید برای آن کار دیوانه کنم تا به آنجایی که می‌خواهم برسم.