به گزارش ایرنا، شب گذشته تکلیف قهرمان جام حذفی والیبال مشخص شد و تیم فولاد سیرجان به راحتی توانست تیم شهداب یزد را در ۳ ست پیاپی مغلوب و جام قهرمانی این رقابتها را از آن خود کند. این بازی با وجود سطح فنی بالایی که داشت با حاشیههایی همراه بود؛ حاشیههایی که سید محمد موسوی در بطن آن قرار داشت. این بازیکن با وجود تجربه بالایی که دارد و در شرایطی که شاید نهایتا یکی دو سال دیگر شانس بازی در مسابقات رسمی را داشته باشد اما همچنان رفتارش با اصول حرفهای همخوانی ندارد.
اولین حاشیه وی به درگیری لفظی با متصدی کرین صداوسیما بود. زمانی که برخی بازیکنان فولاد سیرجان به پایین بودن کرین و ایجاد مزاحمت برای هم تیمیشان که قصد زدن سرویس را داشت معترض شدند موسوی به شکل پرخاشگرایانه و با فریاد از متصدی کرین خواست که کرین را سمت دیگر ببرد. عجیب اینکه در ست دوم که شهداب یزد در زمین منتهی به کرین حضور داشت هیچ اعتراضی به کرین و جایگاه آن نداشت و تنها سیرجانیها بودند که به این موضوع اعتراض داشتند.
اما اتفاقی که میتوانست یک نقطه سیاه در فینال جام حذفی باشد امتناع موسوی از حضور در جایگاه ویژه برای گرفتن مدالش بود. او اعتقاد داشت هیچ دلیل ندارد که برای گرفتن مدال نزد مسئولان برود و این مسئولان هستند که باید سمت او بیایند. حتی بهروز عطایی هم از موسوی خواست که با او به جایگاه ویژه برود که کاپیتان فولاد سیرجان به سرمربی تیمش هم پاسخ منفی داد. در نهایت زمانی که میلاد تقوی برای اهدای جام از جایگاه ویژه خارج شد موسوی برای گرفتن مدال و بالا بردن جام رضایت داد.
صحبتهای موسوی در جمع خبرنگاران هم حاشیهساز بود. او در خصوص اینکه آیا تمایلی به بازگشت به تیم ملی دارد یا خیر، جملهای گفت که باعث تعجب همگان شد. وی عنوان کرد: به این فکر میکنم مثل بازیکنان بزرگ دنیا اگر توانستم در تورنمنتهای مهم شرکت کنم. شاید هوس کردم به تیم ملی برگردم.
هر چند نمیتوان زحماتی که موسوی در چند سال گذشته برای تیم متقبل شد را نادیده گرفت اما قطعا او و بازیکنان دیگر باید این حقیقت را بپذیرند که بازی برای تیم ملی والیبال افتخار بزرگی است و برای حضوری حتی کوتاهمدت در این تیم باید همه سختیها را به جان خرید و نباید شان آن را با عباراتی همچون «هوس» پایین آورد.
انتظاری که از روبرترو پیاتزا به عنوان یک مربی مطرح در والیبال ایران میرود مقابله با حواشی از این دست در تیم ملی است. این موضوع میتواند یکبار دیگر باعث شود بساط بازیکنسالاری در تیم ملی از بین برود. اینکه بازیکنی حتی در المپیک هم دست از حاشیهسازی برنمیدارد تنها یک معنا دارد و آن هم عدم شایستگی او برای حضور در تیم ملی است.